یه نامه که پست نمیشه

 

می نویسم
یه متنی
به قول اون شاعر
یه نامه
که خیسه
ولی پست نمیشه
شاید نزاشتی که راحت بگم حرفام رو
دلیلش اینه
که حفر می کنم تو چاه ناله هامو
میدونم نیستی
میدونم با یکی دیگه ای
چه قد سخته که
قلبم بشه باورش دیگه
می سرایم غزل، غزل، قصیده
شعرای رنگی
تو هم یه مخاطب خاصی
که بی احساسه
پر از شعراییم که نیستی بخونی
پر از حرفایی که نشنیدی نخوندی
چجوری صرف کنم
ماجرارو
تو بودی گذاشتی رفتی
چجور بگم تو گفتی نباید بر می گشتی
هروقت اومدم به اجبار دلم بود
میون تنگنای از  زخم زبونای تو و ترک های قلبم
سرخورده و اشکی و کبود