ماندیم...

باز در حسرت روز خوش دوران ماندیم
باز در حلقه زلف تو پریشان ماندیم


مانده در گوشه دل، حسرت روزی که گذشت
باز با یاد تو ای جان، همه حیران ماندیم


دل چو آیینه‌ی زَنگار گرفته است، ببین
ما چو یعقوب، بسی سر به گریبان ماندیم


روزگاریست که گُل‌ها همه پژمرده و خشک
بی سبب نیست که در حسرت باران ماندیم


«نفس باد صبا مشک فشان گشت و هنوز
ما در اندیشه‌ی بیداد زمستان ماندیم»


شب تنهایی و غم ماند و در این دورِ بلا
آه بنگر همه دَم، زار و پشیمان ماندیم...