نزیسته ایم نخندیده ایم ساخته ایم به طنازی هر تازه غمی

‍ ‍ نزیسته ایم 
نخندید ه ایم یک دمی
ساخته ایم به طنازی 
هر 
تازه غمی .

عنصرهای وجودی 
کره ی خاکیم را 
دکه ی بخیل فروش
غم فروشِ سر کوچه 
روزنامه الکلیست مست 
 به  پوند و دلار می فروشد .
ماسک و ژل بهداشتی
به قیمت جان عرضه می کند 
به بشر دگر دیس غم پسندی.

شاعر و گوینده ی نغمه ها ی عریانی
که سالها قلم زد و خواند
که منافع 
معامله مبادله 
یادم آمد تعامل 
آری  به گمانم همین بود. 
منافع چه کسان تامین شود .
او داند .
به مغلطه ی گنجایش واژگان ما
این غریبه ی نا آشنا  
ادا و اطوارهای عجیب و غریب در می آورد .

قلم امروز لباس راه راه شطرنجی 
مارک دار به تن  کرده.  
و صدا  را ویروسی به حنجره چسبانده
اصوات خروس های ماسک دار می دهد.
سرفه های خشک و کش دار
 تب دار.

جوهر نوشتن جیغ آژیر خطر  سر می دهد 
خانه امن ترین پناهگاه. بمانید در خانه 
 نهلبکی  در حنجری 
ده بلال  می خواند و بندری می جنباند ،
وانگهی
سورنای عزا می زند .

که سرو ی ناز در وجودش 
به حیران 
ایستاده است 
 تماشا تماشا به نمایش
اکرواتِ واژه ها  ایهام
تناسب های دست ساز
مسموم الکل دار .
 
  و باز 
یاس شیرازی
چه عاشقانه
سرشار دیوارها را آجر آجر
بالا می روند.
حریصانه
سرک می کشند 
به ولعه ی تشنگی  دیدن تلاطم های خورشید ی.
زوزه ی باد فوت فوت 
شمع وجودی را به جرم خاطر خواهی خورسیدی
به کام مرگ و
خموشیش می برد.
و
سرو ناز ریشه اش را به زحمتی هزار ساله 
نفس بریده بر خمیده دوشش می برد
،
 
به دیدار خورشید بانویی
که
نور پنهان کرده در عبای مشکی 
و دل گلی گلی ترمه دوزش .

دوره افتاده هر روز
خورشید بانو

 به هوا خواهی مردمانی خفته شیپور 
بیدارپاش می زند .
نوشته و سروده ی -
روح انگیز ( فرح ) امیدی _ شیراز
1398/12/25

مراقب تندرستی خودمان باشیم .
در خانه بمانیم .
امن ترین جا خانه ی ماست .
روح انگیز ( فرح ) امیدی _ شیراز