تنهایی را انتظار میکشم

تنهایی را انتظار میکشم

برای خودم برای تو نه...

به تو فکر میکنم

شاید تو به من نه...

خوشحال نیستم,از پیشم رفتی

من در اوج با تو بودن,به تنهایی رسیدم

نمیدانم؟!

کم لطف بودی یا نه؟

حکم از دین و عقل,تو مجرمی و از دل نه...

وعده های دیدارت تا صبح جنگی بود میان دین و دل

اما صبح ها همگی یک حکم داشتند

تو ناپیدا میشدی و بازهم تنهایی من...

اکنون به تو میاندیشم...

که بیشتر وقت ها پری در من

طبق آداب جدایی,میخواهم روم باز هم

دل میگوید نه...

گویی انگار اسیر شده,میخواهد بیاد پیش تو

اما هنوز میگوید عقلم به من نه...

برای فکر به تمام اینها

تنهایی را انتظار میکشم

برای خودم.برای تو نه...