بنویسید سر ِ خط

امید بخش و زیبا بود

سلام :

عمری است که سر زیر پر و بال نهاده
این مرغ ستمدیده و این کوه بلا دل

پنهان کنمش در قفس سینه ام ، اما
در کوچه و بازار شد انگشت نما دل

دِق کرده ام از دستِ دلِ دِقَ زده ی خود
خواهم که بمیریم ازاین دق من و یا دل.....(( مسعود م
بسیار عالی
درود بر شما ............

درود و ادب شاعر جان

پسندیده و ستودنی سروده‌اید
مرحبا

پیروز باشید

درود استاد بهرامچی گرامی
غزلی زیبا و پرمعنا با زبان خاص خودتون که نشان از نگاه هنرمندانه ی شما به دغدغه های مردم داره... شاعری که که مردم و دردهاشونو حس میکنه... و بدنبال ایده آل هاست مثل هر هنرمند راستینی
در تایید رویه ی هنرمندانه شما عرض میکنم که:
همه ما که قلم به دست گرفتیم یا در هر شاخه ای از هنر تلاش میکنیم، از گوشت و پوست و استخوانیم، و طبیعیه که مشکلات و دغدغه های شخصی داشته باشیم، ولی خوبه که بخشی از فعالیت هنریمون رو به دردها و دغدغه های دیگر ساکنین زمین اختصاص بدیم... و ساده نگذریم از دردها و رنجهای دیگر مخلوقات...
کاش اشک سرود ملی بود
هرکجا اشکی می دیدیم
به احترامش می ایستادیم... م. فریاد

عیدتون مبارک
آینه ی وجه الهی ست او
جلوه گَه روشن و پیدا علی
پادشهی نیست چنین پارسا
رو به خدا پشت به دنیا علی... (م. فریاد)

شاد باشید... اگر بگذارند

بسیار عالی نفستان همیشه گرم

آن قَدَر سخت نگیرید به این سُفره ،خدا

نان ِ خشکیده ی ما را همه نَم خواهد زد
درود

درود استاد بانوی عزیزم
علاوه بر زیبایی شعر همیشه اشعارتون لبریز از معناست
چقدر دلنشین سرودید عالی بود

درودها بانو بهرامچی عزیز
هر شعرتان برگی است از زیبایی

این جهان تنگ تر از این دل بی حوصله نیست

پای ما باز در این دُور قدم خواهد زد

سلام و درودها سرکار خانم بهرامچی عزیزم
سروده ای پر از امیدواری و نشاط و سرشار از زیبایی و تحسین میهمانمان فرمودین....بسیار سپاس