ستایش فردوسی

ستایم سراینده طوس را      * * * *      سراینده زال و کاووس را
            بَنائی زِ شَهنامه کرد اُستوار    * * * *            که جاوید مانَد از او پایدار
         بنای رضاشاه تخریب شد !!  * * * *          کِی ایمَن بَنائی زِ آسیب شد؟
      فُرو ریخت    کاخ سپهدار طوس * * * *       بنازم کنون نظم معمار طوس
        شود کِی به تاریخ برداشته  ؟؟       * * * *     بنائی که از نظم افراشته ؟
         حکیم سخن را نه سرمایه بود         * * * *    فقط دفترش پُر زِ آرایه بود
    به عصری که آن عُنصُری میسُرود  * * * *    حکیم سخن را یکی خانه بود
     حصیری زِ اِرثِ پدر زیر او           ** * *     تَهِ دیگ میخورد کَفگیرِ او
      در آن خانه تنگ و تاریک بود    * * * *   خموشانه شهنامه را میسرود
    نه او را مُلازِم نه او را کنیز                 * * * *   تو گفتی از اینها نه اَش یک پَشیز
     رقیبش پی مدح محمود شاه                   * * * *       مگر تا که بر وِی نماید نگاه
      در آن حال اَمّا حکیم سخن              * * * *      دلش در غم محنت  هموطن
    بنا کرد کاخی چنان دلپسند                   * * * *    《 که از باد و باران نیابدگزند》
سَرآمد سپس قصّه عُنصُری                  * * * *    همه مدح محمود و آن دلبری
    ندانم  که آن سُست عُنصُر که بود  * * * *    که محمود را دَم به دَم می ستود
 زِ فردوسی اما بَس است  این  فسوس* ** *    کزو مانده آوازه شهر طوس