بادبادک

گفتی
دستی که به بادبادک می‌رسد
نمی‌میرد
تو زنده‌ای
برای من و بادبادک‌ها
من آنقدر مرده‌ام
که می‌دانم خون رنگِ مسلم زندگی‌ست

گلوله و گلوی کودکان
که خدا را می‌میراند در وحشتی مدام
ما گناه نکرده بودیم مادر
تنها برایِ اسمِ وطن گریه‌کُن بودیم
از لب‌های دعاگوی تو می‌پرد
تاوان و ترس
و من که دیوانه بودم از ابتدا
دست نمی‌بردم به بادبادک و صدای تو

به جنازه که قرآن را از بَر می‌خواند
بادبادک می‌دهم
خسته‌ام مادر
بی‌بادبادک و دست‌هایم