فریباتر

کاش آنکه بخواهی و بعد،آیه ی عشق مشتعل گردد
عقل در ناگهان خاموشی، شادخواری منفعل گردد
شاهد آشنای رویایی، بوسه ای بر عدم بدمد
تا جهانهای تشنه تر آید، آب زمزم دوباره گل گردد
بشکند مرز یک مکاشفه را، گریه ی مریم کلوپایی
درد تصلیب بیش ازینها بود! تا خدا سنگدل گردد
حول بیت الحرام دستانت،عشق٘بازی دشنه و خون
در هیاهوی تاکهای تنت ،عطر آیینه محتمِل گردد
مادیانهای خسته برگردند،از تب دشتهای آزادی
باز ییلاق سبز آغوشت، مه برانگیز و معتدل گردد
آه... !اضداد متحد باشند، ارغوان٘ پیرهن فریباتر..
معبد چشمهای شب٘ افروز ،به تن صبح متصل گردد

قبل ٲن تحَّبني في الٲر٘ض،از ازل دوستت دارم!
رطل آواز آفتاب ایکاش،از شبستان من خجل گردد