« فال »
خدا هر بنده را ،كاري به طبق طبع آن بنهاد
كه راه و رسم هر فردي،زِ اول در نهادش داد
نگهبانم نـمي باشد ، ره كارم به دستم داد
نگهبان نِـي گذارد ، به هر كاري بُوَد آزاد
نگهبان بشـر نَـبْود ، بشـر نَـبْود مگـر آزاد
بشر را رهنمون باشد ، كه تا كارش كند آباد
يقين دان كار هر فردي ،به دست خود بُوَد آزاد
چرا سـدي نـمي يايد ، به دست كار هر جلاد
ره و رسم جهانداري، زِ اول دست خلقش بود
كه تا خلق خدا دانند ،كه در كارش بُوَد آزاد
پيمبر را فرستاد آن ، كه تا خلقش بگيرن ياد
كه هر كار بد و باطل ، رَوَد بنياد آن بر باد
هرآنكس كاري از دستش، به كوششهاي خود بنهاد
به دست خودعمل كرد،به كار خود بشد استاد
الا اي بنده كار خود ،به دست خود بكن بنياد
بنام آن بنا مي كن ،كه تا نيكو كني بنياد
اگر هر كار نيكي را ، به نام آن كني بنياد
ثمر از كار خود بيني و از كارت شوي دلشاد
علاج كار من اينس ،كه هر كاري كنم بنياد
مدد را از خدا جويم ،كه در كارم شوم استاد
خدايا هركس از نامت ،به فالي مي شود دلشاد
حسن نام از تومي خواند،به فال آنچه خواهي داد
٭٭٭
مثنوی عارفانه ایست...ممنون از شما بزرگوار