حکمرانی

« حكمراني »
خدايا  اين  چه  طرز  حكمراني   است           
چرا  در  دين و ايمان ،كفر  باقي  است
خداوندا   چه   گويم   من  به  حُكمت           
چرا  كفر  آشكار  و  دين  نهاني  است
بهار  نوجوانـي    وقت   كار       است           
كه   جهل   اندر   بهار  نوجواني  است
هـر  آن  پيـري كه  دارد    زُهد و تقوا4          
 هدف  بر ضربه ي  جهل  جهاني  است
عنان5   بـر  جهل  دنيا ،  چون   نـبندي           
كه  جهلش   در  امان  بي  عناني  است
خداوندا     زِ   دنيايـت    چه     گويـم          
 مداماً   كار  جهلـش  ،  ناگهاني  است
هر آن   فردي  به   دنيايـَت       بـسازد           
همه  عمرش، به  عيش وكامراني  است
خدايا   طرز  دنيايَـت ،چه  رنگ  است           
كه طرز  رنگ رنگش،دست باني  است
عجب  بر حكم  خود ، هستي  نگهبان           
نگهبان  نـيستي  يا   فكرت  آني   است
هر آن  مؤمن  كه  يكدم  معنيـَت  كرد            
چنان  ماند كه  جُرمش  جاوداني  است
غلط  كردم  ،  چه   ايرادي      گرفتـم           
غلط  كاري  عجب   كار  فاني   است
كه  باشد  رستگار   از   كار    نيكـش           
گر  از  كار  نيكـش   رستگاري  است
فضولـي   كردن    از   كار     خداوندا          
  به  رأي و عقل  ما  در  ناگواري  است
اگر   دانا  دلـي ،  ديگر   مَـزن   حرف          
 تو  را  عقلت  به  رأي آن  رساني  است
اگر  شايسته اي  ،  اين   حكم   بـشنو           
چه كس شايسته ي  حكم  خداي است
دلم در ورطه ي حكمت،به تنگ  است          
 كه  جاي  حكم  تو در هر  دلي   است
حسن   حدِ  گليمَـت   را   تو  بـشناس           
 نشايد  پاي  خود  بر اين  درازي  است
٭٭٭
4- پارسايي و پرهيزگاري       5- افسار