راهِ دار

« راهِ دار »
بيا  جانا  زِ من  بشنو،حديثي  را  كه  مي گويند           
نكاتي  را  به  دقت ، از  ره  تحقيق   مي جويند
برادر جان زِ من  بشنو،جهان را رسم و راه اين است           
كه  حقجويان در اين دنيا ،به  راهِ دار  مي پويند
حسين(ع)آن سرور عالم،كه شد مقتول گمراهان           
طريق  حق شناسي  را ، به  نام نيك  آن  جويند
وظايف از پدر  وَز جد خود ، ميراث شد بر وي           
 وظايف داشت آن سرور،همان طرزي كه مي گويند
وگر نه  فطرتاً  انسان،به  قتلش  كي شود راضي          
 خصوصاً آنها كه در دنيا،طريق شخصيت جويند
كتاب  حق ، به  ما  بـنمود   راه   عالم    ديگر          
 وظايف باشد انسان را،كه اين ره را زِ دل جويند
نباشد  گر  چنين  راهي، ندارد  احتياج    امروز           
 كه راه  و رسم آن ره  را  از آن  پيغمبران جويند
٭٭٭