گشته ام دیوانه از عشق و نمی دانی عزیز

گشته ام دیوانه از عشق و نمی دانی عزیز
چون کتابِ سینه ام را تو نمی خوانی عزیز

دوره گردی بی خیالم در تمامِ زندگی

تو همان آشوبِ شب های پریشانی عزیز

دستِ من نیست این همه دیوانگی ،عاشق شدم

کوله بارِ عشق را افسانه می دانی عزیز

بختِ بد بین از سرِ این کوچه می ریزد سراب

من تماشا می کنم شاید تو می رانی عزیز

نافِ ما را بسته اند با دستِ نافرجامِ قهر

قهر کردی از من و گفتی پیشمانی عزیز

منقلی روشن کن و ما را بسوزان بارها

امشبی را که تو در این خانه مهمانی عزیز

قلبِ بیمارم ندارد طاقتِ گفتن چرا؟؟!!

چشم بر هم می نهم شاید که می مانی عزیز!!