عشق

عشق روزی سر براه ات می کند
کوه اگرباشی چو کاه ات می کند
راه می بندد که حیران تر شوی
خاک می گردی تباه ات می کند
درد می ریزد بجان و هستی ات
سوز با خورشید و ماه ات میکند
باش تا روزی عیان گردد تو را
مست با موی سیاه ات میکند
رفت چون عقل از سر شوریده ات
نقش بند راه و چاه ات می کند
گاه دریا و گهی چون قطره ای
گاه طوفانی ز آه ات می کند
خوب میدانی تو معصومی که باز
عشق روزی سربراه ات می کند