شیدایی

درود بزرگوار
غزلی ناب و زیبا بود

پریشان کی شود حالی که آرامش تو باشی ؟
نمیرد جان بی جانی که جانانش تو باشی
به بوی وصل تو آواره ام صحرا به صحرا
کجا منزل کند آن سر که سامانش تو باشی ؟
دو چشمم مانده بر راه گذار حضرت تو
به دل آسوده ام دانم نگهبانش تو باشی
نباشد بر سرم جز سایه ی سودای عشقت
بنازم درد شیدایی که درمانش تو باشی
بسیار زیبا و دلنشین مانا باشید

درود
بسیار زیبا و دلنشین

درودتان
زیبااااا
قلمتان جاری

بانو بسیار زیبا بود درودتان باد

زیبا