آلبالو

آلبالو روی شانه‌های خانه نشست
پنجره روبه امواج خروشان وا شد
خانه رنگ ساده‌ای دریا را در آغوش گرفت
دفترِ کهنه‌ی صد ساله
عطرِ اردیبهشت را به حافظه سپرد.
آلبالو روی شانه‌های خانه نشست
شاپرک گل طلایی غروب را نوازش می‌داد
مردی با بادهای تند جهان شطرنج می‌زد
و ناقوسی صخره‌ها را زمزمه می‌‌کرد
بخارِ شیشه‌ شعرِ فاصله‌‌ می‌خواند
شعرِ دوری
با قافیه‌ی که زمان یخ می‌شد.
آلبالو روی شانه‌های خانه نشست
پنجره روبه امواج خروشان وا شد
شمالک روحِ خدا بود
که در ابریشم نگاه تو بازی می‌کرد
در چشمانِ تو
و در لبخندِ تو
که نرم نرمک می‌رقصید.
خوب اگر گوش می‌دادی
آن دورها دو پرنده آواز می‌خواندند
آن دورها در بهشت زندگی 
دو پری لذت سُکرآور هم‌جنس گرایی را 
تجربه می‌کردند
و من با انگشتانم 
روی پیشانی بلند تو 
عشق را شیار می‌کشیدم
و ذره ذره در ژرفای گونه‌ات 
 گم می‌شدم.