شمس و قمر

« شمس و قمر »
تا  زِ  ارسال  حقيقت،رُخ5 شمس و قمر6 است            
به حقيقت  كه  دغلكاري  ما ، پرده  در   است
اي خوشا مشرق ومغرب،كه همان شمس و قمر           
راهشان دور همان است ،به اين  رهگذر  است
هاتف  غيب   به  ما  گفته : كه  اي   بي خبران            
خود همين گردش  افلاك1 ،شما  را  خبر است
گردش روز وشب و گردش اين صبح و غروب           
 اين نشان است،كه بيني  چو شما  را  بصر است
خود  اين  موج  كه  گردنده   بُوَد   دور    بشر           
 بشر  از  دايره ي  موج ، كجايـش   بِـدر   است
داد  و  فرياد ،  از  اين   آدم  خاكي  كه    چرا            
 اندر  اين موجِ  خطرناك،چرا  خيره سر2  است
اي  خوش  آن فردِ  سبك  بار،كه اندر سر موج            
بر سر موج ، سبك بار  به  موجش   نظر  است
عاقبت  كار  بشر چيست ، كجا  خواهد  رفت            
كس تواند كه بگويد،كه چه  راهش به بر است
گفتگويي  زِ  قديم   است ،  زِ  صاحب  نظران             
كه  بشر  راه  مكاني  ديگرش  در  نظر   است
اين  مسافـر  زِ  كجا   آمده   اينجـا   به   وجود           
 از  همين جا  به مكانِ  ابدش   در  سفر    است
داد  و  فرياد  چه   داري  و  تكاپو   چه   كنـي            
 اين  بشر با  همه  عقلش ، زِ حقيقت بدر  است
هر  چه  من   مي نگرم   نيك و بد  جمله   بشر           
 نصف  جمع  بشر  از ، راه  حقيقت  بِدر  است
آخر  اي   جمع  بشـر ، حيله گـري   يعني   چه           
 راه  ما  راه  حقس، از چه  بشر حيله گر   است
راستي  و  رمز   درستي   و  حقيقت   چه   بُوَد          
  كه  بشر  را  همه  بر  رمز  حقيقت  نظر   است
هر  كه  با  رمز  حقيقت  سر  مو  بُرد  به   پيش           
شاهراهي  است ، از  آن  رهگذر  هر بشر  است
از  حقيقت   طلبان ،  حرف   حقيقت    بـشنـو          
 ميوه شيرين تر ازاين نيست،گر ازاين شجر است
آفرين   بر  بشـر  حق   طلب  و   نيك    سِـيَر3           
 بنگريدش به حقيقت  چقدر ، خوش سِير  است
هاتف  غيب   اگر   در  ره   حق   نيست   چرا           
 هر چه  الهام4 و خبر هست، از آن  با خبر است
تا  كه  از  فيض خدا ،بهره  در اين  ملك  فناس            
كشتي  نوح(ع)  نجات  است ، براي  بشر است
داد  از اين  خاك نشينان كه  چقدر خيره سرند           
 با چه  عذري  بتوان  گفت : بشر  بي خبر است
اين   بُوَد  گفتنش   از  ما  و  شنيدن    زِ    شما            
هر كه  نشنيد  زِ ما  و زِ خودش  بي خبر   است
اي  رفيقان  ، من  دل خسته  در  اين  ره  بِـدَوَم            
چون شنيدم  زِ همين  ره ، ره ديگر  به بر است
اي عجب  خفّت5 و خواري  بُوَد  اندر  گِل  ما            
هر زمان اين گِل ما،دست يكي كوزه گر است
هر كس  از  رمز  حقيقت ، سر كاري  بگرفت            
طرفه  معجونيـَس  اين ،قاعده ي كارگر   است
ديدگاه  من  از   اينجاس ، كه   هر   فرد   بشر            
به  حقيقت   بگرائيد ، به  حقيقت   بشر   است
نكته اي   بيش   نـباشد   به  ميان   مَـه  و  مِـهر           
 مَـه ومِـهر راه  خدا  مي روند،اين رهگذر است
راه  توحيد  خدا   را   زِ   همين   نكته       بجو           
آنكه  اين  نكته  نجويد ، زِ  خدا  بي خبر  است
داد  از اين  مردم در  خواب  فرو  رفته  به  عمر          
 سِير اين شمس وقمر بيند وچون كور وكر است
آفت   جسم  بشر  كور و كري   هست     بدان           
آفت  روح   همانس كه  زِ  حق ، بي خبر  است
كار عيسي(ع) و خرش1  را همه  يكسان نگرند           
خر فقط مركب عيسي است و يك  باربر است
روح قدسي كه زِ عيسي(ع) به  ظهور آمده  بود           
ويليامي   كه  به دارش   بِـزد  آن  بي پدر  است
خارج   از  جاده ي   توحيد ،  مشو   اي    بشرا          
 بر بشر  جاده ي  توحيد ، بِـه از صد  گُهر است
فاقد   روح   هدايـت     مشويـد           آدميـان           
آدم   از   نور    هدايت ، زِ  جهنّم   بِـدَر   است
جهـل   دنيـاي   دنـي  ، آدمـيان    را       بِـخرد           
عاقبت  جهل   بر اين   آدميان ، كينه ور   است
عقل    رحمانـي    مـا   ،   راه     تكامل   دانـد          
 حافظ   دينـس   و   بـر   آدميان   راهبـر   است
كار   دانايـي   و  دانـش      نگريـد       آدميان           
 آدم   بي خبـري   را   زِ  حقيقت   خبـر    است
آفرين  بـر  تـو  كه   از   دين    تكامل    گفتـي           
 دينِ  تكميل  بُوَد   بهتـر  گنج  و گُهر2   است
طرفه3 معناي  حقيقت، حسن  از  حق   بشناس            
زآنكه  معناي  حقيقت ، به  بشر  راهبر    است
اي  خوش آن  مردم دانا، كه شدن  گوشه نشين           
 صحبت  داناييـِشان   روي  زمين ،سربسر است
پيـر  داناي  جهان ديده ، به  هـر   فـرد     جوان          
 رهنماييَـش  به  دانا   پسران ،  چون   پدر  است
غافل   از  گوشه  نشيني  و   تفكر        مشويد           
 گوش با هوش نشستن، خودش اينهم  هنر است
هر كه  معناي  حقيقت  ، نظرش  بود  و بگفت           
 اين  حقيقت  به  يقين ،مورد   طبع  بشر  است
هر كه   با   رمز  حقيقت ، سر  و كارش   باشد           
 يك  طرازس  به حقيقت و چشمش  قمر  است
هر كه   بـر  حق   نگرايد  و  گرايد    به   دغل           
 به  حقيقت   نگرايد  ، بتـر   اندر  بتـر4    است
حسن   از   رمز  حقيقت ، سخن   آورده   ميان           
 گر  حقيقت به ميان نيست،بشر كي بشر  است
٭٭٭
  1- آسمانها – گردون       2- سركش      3- سيرت        4- در دل انداختن         5- شرمگيني
  1- خري كه حضرت عيسي(ع) بر آن كتاب انجيل  بار  مي كرد   2-گوهر      3- شگفت - عجيب    4- بدتر