عطر نیروانا

قبیله ی دلت ، معبد گَنگ جاودان من
های و هوی آتش سکوت کولیان من
نسخ پرطنین زادگاه شعله پوش مهر
عطر نیروانا در  سرایه ی جهان من
آمدی صفیر سبز شالی شراب، آمدی
در ورای غم، بهار می شود  خزان من
در گپ آوند، تیتیلا، نارودنایا، برزکوه! ؟
عقابم و به جز قله  نیست آشیان من
تو منبر وحشی سایه ای ناخجسته را
 به بند میکشی در کتاب  باستان "من" 
چه بیدریغ، خفته ایم گنگ و بیطپش
کجا ربوده اند  ، آیه آیه آسمان من
چه مانده از سترگ سرخ واژگان مان
در کجا بشکند  شب سیاه را زبان من



گیلان/تابستان98