خزان خاطره

با نقشی از بهار که بر خاطرم نشست
آمد خزان خاطره را رنگ کرد و رفت

آمد برای عاشقی و نازپروری
اما دلم به خارِ‌ گل‌ هم‌سنگ کرد و رفت

با صدهزار درد که بر سینه ام گذاشت
تنها ، فضای عاطفه را تنگ کرد و رفت

با واژه‌های عاشقی و حرف‌های ناب
در لحظه‌های غمزده نیرنگ کرد و رفت

نزدیک می‌شدم که بکاهم زِ دوری‌اش
مقیاسِ بُعدِ فاصله فرسنگ کرد و رفت

من با تمام حال دلش صلح بوده‌ام
با لشکر غریب دلم جنگ کرد و رفت

نیره جهان‌بین