غریزه

روزمرگی نفسهایم را بریده
حل شدم در روزای کسالت بار
خشاب هایم به انتها رسیده 
محو شدم میان دودهای سیگار 
نامش دیگر رقصیدن نیست
این چنین تلو خوردن روی طناب دار
.
کوه صدای مرا شنیده
درخت ها فریاد می زنند
در گرده افشانی های درد 
دیگر انسانی نمانده
.
مرا برگردان به خانه 
به روزهای غرور و خودخواهی 
به هیجان اولین خودارضایی
به ارتباط عاشقانه دست و دنده
.
برگردان به اولین عشق 
به چشم در چشم 
به شرم های ناخودآگاه
به هرزه گی های خلوتِ خودآگاهی
.
که فرو رفتم به هر آشفته
برگردان که گم شدم ماه به ماه
هفته به هفته
شببه سوزن در انبار کاه 
گیر کردم در قتل عام روزهای رفته
.
بیرونم بکش از این زندگی کلافه
سقوطم کن به ورطه های بی اندیشه
تا انتهای شهوت ناک زندگی ام بمان
مرا با خودت ببر به یک فِتیش دوطرفه
.
من لُختم 
بی نقابم 
من عُصیان فروپاشیده یِ اعصابم 
من خلسه
من خاکستر 
من فضایی
من تداعی شده یِ جنس نابم
.
منم هر آنچه که میگویی 
روان پریش ترین زنجیری
حیوان ترین انسان
لیسنده ترین لیسنده
.
غرق در ترشح شده ترین شعرهای ذهن
بی نفس ترین مکنده ی اکسیژن
گُر گرفته در فصل های جفتگیری
زمینی ترین عاصیِ این غریزه یِ ک...
.
مرا با زمینی هایم بگذار
بگذار رسوب کنم در تو
بِدم در بهترین سوت پایان 
در این سر پایینی زندگی
مهمانم کن به یک پُرس آب جهنده

#کوروش_فلاح_نژاد بهار۲۰۱۹