دو خط

« دو خط »
آنانکه غرق،نعمت و مالَند و تخت  و بخت          
 دورانشان   سرآید  و   زین جا   برند  رخت
فکری نمی کنند که  در آخر چه  می شوند           
 لیکن شنیده اند،سفری هست دور و سخت
ارکان   خلق   عالم  از  آن   روزگار   پیش          
 گفتن که آن سفر،سفری هست تلخ وسخت
آنان   که   آمدند    به   دنیا ، به   مثل     ما         
  چون ما  بیامدند  و  چو  آن  دیگران  برفت
این      روزگار   حُسن   تفاهم    نمی دهد           
دانشوران  تمام  به  ماندن  در  این   شگفت
میدان  این   جهان، ره  جنگ و جدال   بود          
 کی می شود  به جنگ ،به میدان  آن   نرفت
دور    زمانه    دست    به   رندان  نمی دهد         
  رند  آن  بُوَد که  راه  عدالت   سپرد و رفت
شیطان به  ضد نقش عدالت ، خطی  کشید          
 آدم(ع) به خاک ،نقش عدالت کشید و رفت
من بعد  خلق  پیرو  این  هر  دو خط  شدند           
هرکس دراین دو خط عملی کرد،هشت و رفت
زآن   عالم  نـرفته ،که  داد  این  خبر به  ما          
 هرکس که بود این  خبر آورد و خود  برفت
آن کو  خبر   بداد ، ز  پیش   از  وجود   ما          
  آن    گفته   عالم   دیگری  بایدت    برفت
خدا   داد   این  خبر  که  بود   عالم  دیگر           
 راه     دیار   توس  ،  نتوانی در   آن   نرفت
قرآن   دلیل  واضح  و  روشن  بر  این  خبر          
  پيغمبران   بگفتن  و خود  آن   سفر   برفت
عبرت  بگیر   از  عدم  و  از   وجود   خود          
  تا   بنگری   به   راه  که  می بایدت  برفت
دهقان  برای خود  که    درختی   بکاردس        
    بار  اَر  نداد  می کند  آن  ریشه ی  درخت
این گفتگو که  میکنی  اول،حسن  خودت           
 قدرش   چو  نور دیده  نگهدار، عمر  رفت
٭٭٭