آدم‌های آرام

آدم‌های آرام به خودیِ خود به وجود نیامده‌اند
اکثرشان با عبور از طوفانی سهمگین آرام شده‌اند
یعنی مجبورند آرام شوند تا بتوانند زندگی کنند!
زندگی که چه عرض کنم، بگویم نفس کشیدن و زنده‌مانی بهتر است...
‌‌
خب طبیعی است که طوفان از هر کس چیزی را با خود می‌بَرَد
یکی چترش را، یکی چادرش
و دیگری قلبش را...
‌‌
به جرأت می‌توان گفت تمام افرادِ طوفان‌زده، دلتنگند
دلتنگِ روزهایی که گذشت، دلتنگ برای لحظه‌های پر شور و نشاط
دلتنگ برای روزهای قبل از طوفان...
وجه مشترک تمام این افراد هم کتمانِ دلتنگیِ‌شان است
یعنی اگر حالشان را بپرسی با لبخند می‌گویند خوبم، عالی‌ام
جوری که انگار آب از آب تکان نخورده است!
یا ممکن است اصلا "هیچ" نگویند و بزنند به آن در!
برخی هم نظرشان این است که
از این آرامش و آرام بودن چیز بهتری وجود ندارد!
اما تمامِ‌شان دروغ می‌گویند
درووووغ!
‌
راحت بگویم جانم
باید یکی باشد
یکی باشد، بیاید، بماند و بسازد
جوری که دیگر بی نیاز از آن چتر و چادرِ رفته بر باد باشی
جوری باشد که فراموش کنی قلبی را طوفان برد...
#پیمان_بهجتی