حس زرد

التماسِ یه هوس

به تبی تازه و بکر

منو  یادم میاره

از خیانت یه فکر

 

می ریزه از تو چشام

دونه های خیس شَک

می شینه روی نگاهم

بُهت غلتانِ یه لَک

 

قامتم پیچ میخوره

از حکومت یه درد

لبم آویخته میشه

با سقوط حسِ زرد

 

روی شونه ی غرور

می شینم ساکت وسرد

خیره بر شلوغی

ذهن معکوسِ یه فرد

 

دلم آتیش میگیره

که چرا ندیده ام

روی سطح لیز او

اینقدر دویده ام

 

قامتم پیچ میخوره

از حکومت یه درد

لبم آویخته میشه

از سقوط حسِ زرد

 

میرم پشت پنجره

غرق خمیازه میشم

به درخت سلام میدم

یه کمی تازه میشم

 

دس به موهام میکشم

شکل یک خنده میشم

خودم و خوب میبینم

 که دارم زنده میشم

 

قامتم پیچ میخوره

از حکومت یه درد

لبم آویخته میشه

از سقوط حسِ زرد