وقتی نیستی با فکر تو همراهم

تو نبودی
دل من تاب نداشت
چشم من
بیخواب شده بود، خواب نداشت
تو نبودی
دل من لبخند نزد
دیروزم
رویای یک بغل گل پس زد
تو نبودی غم و اندوه فراوان شده بود
تنهایی
صورت من غرق باران شده بود
تو نبودی
کاسه صبر دلم پر شده بود
باور کن دست خودم نیست
دلم هل شده بود
تو نبودی
در آب افتادم
همه دارو ندارم دادم

گل خشکیده لای ورق های کتابم
خاطرات وصله شده بر جانم
جای انگشت تو بر لب های کتابم
لبخند زمان های کوچه و دلتنگی هر بارم
همه با آبی رفت !
نه در جانند

آمدی وَ من بیدار شدم
همه بود و نبودها رفت از یادم
از خستگی و غصه دیروز آزاد شدم
من بدنبال بقچه دیروز خودم را گم کردم
و بدنبال حواسم به پستو رفتم
دلتنگی کو
غصه کجا رفت؟
بوسه کجاست ؟
بمان!
باز کن دستانت را
و به آغوش بکش
دلتنگی جامانده دیروزم را
...