يکشنبه ۲ دی
رکود عشق شعری از چکامه
از دفتر ققنوس نوع شعر دلنوشته
ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۷ ۱۲:۵۱ شماره ثبت ۶۸۳۳۰
بازدید : ۴۶۵ | نظرات : ۶
|
|
نمیدانم تا کجا باید کوله بار تنهاییم را به دوش بکشم.نمیدانم در کدام کلاس جواب سوالهای ذهن پریشانم را میگیرم.نمیدانم کدام کورسو روزنه امید من خواهد بود.نمیدانم کدام باران استجابت دعایم را فراهم خواهد کرد.نمیدانم کدام دل،دلبری لایق برایم خواهد بود.اما تا زمانی که نفس میکشم به حرمت چشمان اشکبارم،بالشت همیشه نمدارم و به احترام سکوت های بی جا
و بخشش های نابخشودنی و ساده اندیشی خودم،۳ روز را،۳ سال را ،و شاید هم ۳ قرن را برای دل شکسته ام عزای عمومی اعلام میکنم.باشد که آشفته بازار دلم رونقی تازه بگیرد و از رکودی بی سابقه بیرون بیاید بعد از تحریمی چند ساله.
|
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.