دُرنای غریب

فکر کنم توی این بیت جای شرشر میخواستی بنویسی شرر درسته عزیزم؟
دود شد هستی من در (شرر) چشمانت
رفتم از دست و مرا خسته و زارم کردی

درودها بانو فتحی زاده،
روانیِ سروده ی زیبای شما، حاکی از اینه که شاعری توانا هستین که به اندازه کافی با قوانین سرایش آشنایی دارین. از اونجایی که درخواست نقد کردین، برای شاعری در سطح شما، نقدها سخت گیرانه تر خواهد بود. نکاتی رو عرض می کنم که شاید جای تامل داشته باشه:
۱- دیدی آخر به غم عشق دچارم کردی
پیش چشم‌ همه ی شهر تو خوارم کردی
مطلع این غزل من رو بی وقفه یاد این غزل ناب از جناب حافظ انداخت:
"دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد"
مصرع دوم، ساده و در عین حال دلنشینه. فقط اگه بتونین "تو" رو به نحوی حذف کنین که دچار ایراد وزنی نشه، به نظر من بهتره. هرچند این کار گاهی بسیار سخته.
۳- مثل یک برکه ی کوچک سر راهت بودم
مثل شعله های خورشید بخارم کردی
این بیت، تصویر زیباییه که مصرع دومش کمی نامفهموم گفته شده. البته با دقت بیشتر می توان فهمید که منظور شاعر اینه که تو مثل شعله های خورشید بودی که منِ برکه رو بخار کردی. همچنین وزن مصرع دوم سکته داره.
۴- رنگ پاییز شده منظره ی چشمانم
ای که محروم ز دیدار بهارم کردی
در این بیت، تصویر زیبایی گفته شده که می شه اون رو رساتر بیان کرد. مثلا شاید اگه در مصرع دوم به جای "ای" از "تا" استفاده کنین، شعریت و مفهموم بهتری داشته باشه:
"تا که محروم ز دیدار بهارم کردی"
۵- من تمام دل خود را به تو می بخشیدم
تو گذشتی ز من و ساده قمارم کردی
این بیت هم تصویر زیبایی رو ساخته. فقط اینکه زمان افعالش همخوانی ندارن. مثلا می توان در مصرع اول از فعل "بخشیدم" استفاده کرد، البته با رعایت وزن.
۶- دود شد هستی من در شرر چشمانت
رفتم از دست و مرا خسته و زارم کردی
این بیت تصویر جدیدی نداره و در اشعار گذشتگان، بارها این تصویر بیان شده. البته موارد دیگه ای هم داره که دیگه ذکر نمی کنم.
۷- همچو مهتاب به غم های دلت تابیدم
آه افسوس مرا چون شب تارم کردی
مصرع اول، تصویر بسیار دلنشینیه که به عمق جان میشینه ولی من نتونستم معنی خاصی از مصرع دوم دریافت کنم. همچنین در مصرع اول می تونین از واژه ی "مثل" به جای "همچو" استفاده کنین تا زبان امروزی تر بشه.
۸- همچو دُرنای غریبی که ندارد مامن
آمدی با نگهی ساده شکارم کردی
بسیار زیبا. در اینجا هم می تونین از واژه ی "مثل" به جای "همچو" استفاده کنین. البته در مجموع هر چه از واژه های "همچو"، "مثل"، "مانند" و امثالهم کمتر استفاده بشه و به جاش اون تشبیه به تصویر کشیده بشه، زیباتر و مورد پسندتره.
۹- عاشقت گشتم و افسوس به من خندیدی
من همان کوه غرورم که غبارم کردی
این بیت، هم دلنشین و هم دردناک بود. باز هم بهتره از واژه های قدیمی تر که امروزه کمتر استفاده میشه، کمتر استفاده کنین. مثل "گشتم" به معنی "شدم". در مصرع دوم هم بهتره کمی مجهول تر بیان بشه. البته پیشنهاد جایگزین کار چندان خوبی نیست اما جسارتا به این مصرع جایگزین توجه بفرمایید:
منم آن کوه غروری که غبارم کردی
اگه جسارت شد عذرخواهی می کنم، فقط اینکه حس کردم حیفه توانایی شاعری در این سطح، با چند نکته ی ریز، کمتر به چشم بیاد. کما اینکه ممکنه هیچ کدوم از مواردی که عرض کردم درست نباشن. تصمیم نهایی با خود شاعره که چگونه حرف دلش رو بزنه.
برفراز بمانید