دل غمی دارد و پریشانی ست ...
گاه تلخ ست شب ... چه طولانی ست
عمر رفتش چطور این همه سال ؟
چون خیالی که رد شد از آمال ...
باشتابی چو بادها ... گُذَران
اَشهَبی سمتِ هیچ "تاز و دَوان" ...
عیدها آمد و نفهمیدیم ...
دستِ هم را رها ... طَبَق چیدیم ...
چشم و هم چشمیِ طلاآویز
غرقِ دنیای دونِ مِهرستیز
عوضِ دیدنِ هم و دل و جان
رُخ کشیدیم چاقوی زنجان ...
وَ به جای پنیر و خنده و نان
چیده بشقابِ آرکوپال به خوان ...
سفره ای که ... سِفارش ست و گِران
رفعِ تکلیف اَدای رنگ و زبان ....
ژِله و هَر رَقَم دِسِر ... تزویر
پای مهمان و میزبان به چه گیر !! ؟
که من این دارم و من آن دارم
تونداری عزیز و دلدارم !! ...
بی خبر از همیم و همسایه
بی عمل اَزبَریم وِرد ... آیه
ظاهری خوب و لاکچری داریم
از درون پوچ و سرد و بیماریم ...
که نژادانِ برتر و ژنِ خوب
شد تمام ِ تفکّرِ مرغوب ...
زندگی ... زنده مانی است و عَبوس
اجتماعی همه ز هم ماءیوس ...
شب شود روزِ عمر دریابیم
آفتابی برای هم باشیم ...
از زمستانِ کج رَوی باید
رَد به خورشیدِ همدلی شاید
دلِ همنوعِ خویش شاد کنیم
به همین اُلفت اعتماد کنیم
قدرِ هم را نَهیم بیش از پیش
"تو" مقّدم ز "من" ... اصالتِ خویش
نظرِ لطفِ حق که در دلِ ماست
زین جهان "عشق" یِکّه حاصلِ ماست
دستِ دلگرمی و صفا و اُمید
بفشاریم هان بهار رسید ...
پی نوشت :
آن لحظه که چشمانِ تو بخندند
تحویل دهم
سال ها شادی را
به تقویم ِ جاودانگی ها ...
⚘عیدتان مبارک⚘