ساده

باید که بگذرم ز تو وُ روزگار تو
بی باک از نداشتن یک هم نفس شوم
ساده گذشتی از منِ ساده که این چنین
یک مرغِ بی بال وُ پرِ کنجِ قفس شوم

از هرچه غیر من...توبه کردی ولی چه سود
توبه پس از توبه شکستی که بی مرام
در اوج عاشقی خطاب کردی ام شما
دشنام بود کلام تو جانا ، نه احترام

با اینکه میگفت جدایی مشکل است
او در میان آغوش من اما غریب بود
دیگر از حسادت قدیمی اش خبر نبود
تنها همین مسئله خیلی عجیب بود

گفتم که دیگر نمیخواهمت برو
رفتی و بعد...پرونده ی عشق بسته شد
هرروز از نبود تو تاوان می دهم
تاوان آن دروغِ عجیبی که گفته شد

امروز یا فردا...بیا...فرقی نمیکند
فردا کمی پیرتر از امروز خود شدم
هرروز از خوبی من ساده بد شدی
اما من از بدی تو ساده رد شدم