دید و بازدید

در خانه ی مجازی ، دادی تو بارعامی

شرط ادب چنین است ، پاسخ دهی سلامی

در خانه ات نشستی ، مانند کدخدایان

از هر طرف رعایا ، آورده اند پیامی

این دهکده بزرگ است ، گیرم تو کدخدایی

جز مرحمت نگردد ، جوینده مرد نامی

جبار با تکبر، اقبال او قرین است

افتاده باش و ساده ، از دل بساز دامی

فکری ترا نباشد ، از ما رضا چه جویی

حامد شوی اگر تو ، یابی همیشه حامی

فریاد ازین تکبر ملحق  بشو به یاران

بیدل بشو چو باران  بیرون گذار گامی

از ظلم و از قساوت یاران ز خود مرنجان

در میکده چو هستی  ساقی بشو به جامی

طوفان دلم نمودی از مهوشان چه دیدی

شاعر دلش بزرگ است کمتر نما تو خامی