ایام فاطمیه

دردها در سینه ام بود و نگــفتم یــا عـــلــی
شکوه را بعد از نبی در دل نهفتم یـا عـــلــی

بـــعد بــابـــایم مدینه بی وفایـــی پیشه کرد
طـعنه و زخم از عدو بیحد شنـفتم یــا عـــلــی

مژده ام داده پــدر اول مـن آیم نزد او
بعد از او حتی شبی بی غم نخـفتم یــا عـــلـی

ذکر قــرآن(هل آتی) و امر دشمن آتش است
کــوثری از جنتم که اینجا شکـفتم یا عـــلـــی

مدح من را هم خدا کرد هم ملائک هم رسول
ظـلم دشمن شد سبب از پا بیـــفتم یــا عـــلــی

ســــیلی دشمن بـــروی قـــــرةالعــــین رسول
زین سبب حـتی ز تو هم رو گرفــتم یا عـــلـی

پنــــجه دشمن و میـــخ در و آتش لاجـــرم
بس خجل هستم کز اندوهت نروفــتم یا عـــلی

فـــاتح خیــبر و خندق همســرش سیلی خورد!
یا عـلی! از صبر تو اندر شگـفتم یـا عـــلـــی

دســت مولایم چـــو بسته دیــدم و تنهائیــــش
در دفاع از حق به سوی کوچه ر فتم یا عـــلـی

چون که از ظـــلم عدو از پا فـــتادم پشت در
قــــوتی آمد به زانویم چو گفـــتم یـــا عـــلـی

کوه غم در سینه ام از این جهـان پر می کشم
شـد خجل غم بس که از غمها نگفتم یا عـلـی

مــــدفنم پوشیـــده بــه ، تا دشمنان اهل بیت
بر مزار من نیایند چـون که رفتم یـا عـــلـــی

شـــور بی پایان فلک  از نـــام زهرای بتول
می رسد غـــوغای آن تا برج هفتم یا عـــلــی

اینکه شـــعرم در دل هر شیعه ای غوغـا کند
چون صله از حضــرت زهرا گرفتم یـا عـــلـی

کـــن نصیبم در نجـــف من عقده از دل واکنم
تـــا به خاک درگهـت روزی بیفتم یـا عـــلـــی

ای بقیع آرامــــش(طوفان ) میــسر کی؟ شود
در ســـپاه مهــدی ات آیـــا بیفـتم یــا عـــلـــی