خیال

درودبانو
زیبابود

درود بانو
زیبا و جالب بود

خانه یِ گرمی
دلی سرشار
و
عطرِ دمنوش هایِ دارچین
( شانه به شانه
نوازشِ دستانِ مهربان
به رویِ گیسوانِ خویش
صدایِ محوِ ترانه ای دلنشین
میزند لبخند،آن شاعره یِ زیبا
در افکارِ بلند و غوطه ور .....
بفرما، یک قهوه یِ پررنگِ تکراری
چشم هایش را باز میکند
سری تکان می دهد، صفحات کتاب را گم کرده است ،
نفسی عمیق، قهوه را سر می کشد
مثلِ همیشه در کنج کافه تنهایی، تلخ


_

شعر از : نرگس طویلی

________________________


نقد و جستاری بر اثرِ بانو طویلی( با وجود تازگی در امرِ سرایش و ورود چند روزه در این وادی، ولی بر آن شدم که نظری مرقوم بدارم، شاید بانیِ انگیزشی یا جرقه ی گردد که این بانو با امیدواری بیشتری به راهش تداوم ببخشند)




*داشتم در خلوت خودم همراه با مداقه و اندیشه این شعر را میخواندم :

شاعر اینجا حسِ گفتن داشته است انگار یک شاعر باتجربه گویی یک احساسِ لبریز یک شاعره ی شکیبا و غمگین آن را خلق نموده است
( صفحات کتابش را گم کرده است) این👉 جمله تمامِ سروده را تحت تاثیر قرار میدهد همین است که گویا انگار نه کافه ایست و نه گیسویی، اصلا یک فکر است، اوهامِ پریشیده یِ چهارده سالگی که در تقلایِ بیست سالگی اش،رویِ به کُنجِ دِنجِ خاطرات برده ست
همانکه اصلا نبود همانکه بر چمنزارِ نیمکتِ یادها، کتابش را گم کرده بود.

بنده شعرِ خانم طویلی را با " دلی سرشار" خواندم یعنی شروع نمودم با خانه یِ گرمی که راهیست به آغاز....
البته چون خودِ شعر از حس وافری برخوردار میبود فلذا در تلطیف و زیبایی مفهوم،پویشِ حقیر را در خود نگاه داشت گو اینکه در کافه یِ تنهایی ، من هم سهمی دارم و وادار میشدم که از تحلیلِ ثقیل خودداری نمایم این نقطه یِ خوبی بود.
خُب،در هر روی نگره های اینچنینی واکاویِ درونیِ تحلیل کننده را که میبایست در پستویِ مخیله اش دربیابیم را ندارند چرا که خودشان هستند و تنها خودشان


به پنداشت و باور حقیر، در روزمره گیها در شهرهای شلوغ و بوق ممتدِ ماشینها و پناه بردن به عصرِ تکنولوژی، چاره و گریزی نیست که بشناسانیم،بیآفرینیم و در یک تقلایِ کاغذی ، از باغچه یِ پیرِ مهربانی، گُلی برچینیم این بسانِ پناه بردن به یک مامن و کمینگاه و آغوشیست که خودمان با دستانمان ایجاد نموده ایم
این سروده آوایِ تلخِ آپارتمانهاست آوایِ کوچه هایِ تنگِ مسلول، که از سینه یِ دودیِ خویش بر افکارِ دخترِ فکور، نقش بسته است.



با مهر _ عیسی نصراللهی_ کنکاشی بر شعرِ سرکار خانم نرگس طویلی ۹۶/۱۲/۲۰

درود برشما زیبا بود

سلام و احترام بانو طویلی
دستمریزاد و خداقوت
پاینده باشید
عزت زیاد
⚘⚘⚘

شاعر فرهمند
سر کار خانم طویلی
با سپاس از آفرینش این اثر زیبا و تحسین بر انگیز
متشکرم
سلام

بانوی هنرمند...سلام ودرود‌‌...
خوش آمدید به انجمن ادبی ناب...
توجه جناب نصراللهی به شما و نقد ایشان توجه مرا جلب کرد...
تیک نقد را نزدید و حق نقد کردن ندارم...
اما از انجایی که واکنشتان به نقد جناب نصراللهی گویای منطق و منش ادیبانه است اجازه نقد کردن را به خود دادم و خدمتتان عرض می کنم...
تصویر سازی این اثر خوب است...و خوب شروع کردید و اگر بیشتر ادامه میدادید به نظرم زیبا تر میشد...
بوی دمنوش های دارچین(در ابتدا) و نوشیدن قهوه (در انتها)تناقض جالبیست اما به نظر حقیر اگر هم سویی وجود داشت زیبا تر میشد...
به نظرم ترکیب"شاعره ی زیبا"از نظر دستور زبان فارسی نادرست است و باید ویرایش شود...

البته این نظر براساس دانسته های اندک من است...ومن به هیچ عنوان شایستگی نقد کردن ندارم...
اما از آنجایی که سپید در نقد شدن مظلوم است...نظرم را نوشتم...
برایتان موفقیت آرزو میکنم...🌷

درود بر بانوی بزرگوار