چک عاشقی

یاودود

امزاي دو ابروي تو را خالق هستي
زد تا دله رسواي  مرا فاش نمايد
اين برگه ي چک قيمت دوري زه خدايم
بودست که برگشت نشد . کاش ستاند
 
هر بانک که رفتم نشدي پاس عزيزم
من پاي حسابت يکمي ناز بريزم
شايد به سپاس از منه ديوانه بخندي
شاکيم و واخاست نکردم ومريضم
 
اين صورت زيباي تو خود يک سندي بود
تا مال خودم باشد و در وجه حسابم
من خرج نکردم تو رو تا قاب بگيرم
در قلب و در آغوش بگيرم و بخابم
 
يا مثل پرستوي فراري بپر از دست
يا باش در اغوش فقيري و تهيدست
امضاي دوابروي تو  را جعل نکردم
مانند تو تنهاي در اين آينه ها هست
 
سفيد به امزا تو رسيدي که نباشي
مکتوب به يک قيمت محدود نميخاست
ابروي کماني تو انگار نه انگار
ميرفت نشانه دلو . از ماست که بر ماست

(ودود)