لحظه ی رفتن

چه میشد لحظه ی رفتن، کمی هم ناز میکردی؟
چه میشد جای عشقت از ،طمع اغماض میکردی؟

به هر گامی که میرفتی به دور از جانب ِ این دل
ز غم چاک ِ گریبانم ، فزونتر باز میکردی

یقین دارم نمی رفتی دگر هرگز تو از پیشم
نگه گر از نگاه من ، به چشم انداز میکردی

تو میرفتی و میرفتم ،تو از پیشم من از خویشم
ز دست ِ هردو می رفت او ، که از سر باز میکردی

میان مکث هر گامت ،به خود امید میدادم
ولیکن گام بعدی را ، تو زود آغاز میکردی

اگر یک لحظه بر مهرم ،نگه با مهر میکردی
ندارم شک که مهرت را تو هم ابراز میکردی

سکوت ار حکمفرما شد ، به گوش عشق می آمد
صدای تیشه ای را که طنین انداز میکردی

تو رفتی و از آن پس من، ز خود پرسیده ام این را
که در دوری ز من آخر ، چه چیز احراز میکردی؟

از آن دم ساز دل دیگر، نزد آهنگ موزونی
اگرچه با غمت هر دم ، تو کوک این ساز میکردی

مگیری خرده بر این دل ، رضا هم شـُـکر میداند
خدایا گر توجه بر ، نیاز و راز میکردی