بر ضريحت دل توسل كرده است.....

دل آیینه ها را می شکستم

به ایوان رخت دل را پهن کردی

نگاه عاشقت را صحن کردی

ضریحم نِی نِی چشم سیاهت

زیارتنامه ی من روی ماهت

دویدم بر سر راهت نشستم

به ابر دیده شبنم می شکستم

گلِ من دوستت دارم تو بودی

طنین بی کس و کارم تو بودی

نگفتم !!! پس تو من را دوست داری

تو هم من را به زیر پوست داری

بیادت هست آن شبهای باران

به کنجی ، خلوتی ، تنها  ز یاران

هوس کردم ببافم گیسوانت

فرو رفتم میان ابروانت

نگاه عاشقت فانوس می زد

کلیسا بر لبت ناقوس می زد

اذان گفتیم و لب را باز کردیم

پس از آن بوسه را آغاز کردیم

هزاران بوسه بر تو ، شاپرک زد

نفهمیدم!!! ؛ لبت آخر تَرَک زد

همین یادت بلای این تب من

نبودی امشب اینجا در شب من

بیاد تو ؛ دل بلبل نوردم

گریبان پاره کرد ، دورت بگردم

نگفتی هرچه هست و نیست دارم

ببین!!! تنها من از غم بیست دارم.......