بی نمک و...

به نام حضرت حق/
سلام...بر مهربانْ دوست نازنین آقا سینای عزیز
رباعی زیبایی از شما خواندم و حیفم آمد با آفرین و گل و بلبل از کنارش رد شوم...الحق که آفرین گل و بلبل باید دادَش ولی در قامتش نمیگنجد...
رباعی یکی از منعطف ترین قالب های شعری کلاسیک است،که از دیرباز تا کنون سرایندگانش در ادب عصر خودشان حرف ها برای گفتن داشته اند،چه خیام در قرن ششم چه اکنون که رباعی سرایی زیاد نداشته باشد،از سابق کم ندارد،با وجود رباعی سرایانی مثل جلیل صفر بیگی،سید حسن حسینی و....
پیش تر تصور بر این بود که رباعی را باید به دو قسم تصور کرد،
نخست سه مصرع اول،دوم مصرع آخر که باید ضربه زننده باشد و با قدرت خلق شود،از این رو شاعران زیادی ابتدا مصرع آخر را مینوشتند،سپس سه مصرع به قبل از آن تزریق میکردند...که کار چندان موفقی نبوده و گاها رباعی را از همگونی درآورده و انسجام معنایی مورد نظررا به مخاطب القا نمیکرد...
اما حال باید نگرش در این باشد که رباعی خلاصه شده در مصرع آخر نیست که باید هر چهار مصرع محکم و باصلابت باشند به طوری که خواننده تا مصرع آخر صبر نکند...این ویژگی به مرور در اشعار شما افزایش داشته و حالا با رباعی هایی منجسم از هر نظر روبرو هستیم که از رباعی سرایان بزرگ کمی ندارد...
همانطور که پیش تر هم گفته بودم،ارتباطاتی میان رباعی های شما و خیام از نظر فرم در ذهن خود ساخته ام که زیبایی رباعی های شما را در نظر زیباتر و محکم تر جلوه داده است....که جزئیات کار بماند برای بعد...

به عنوان مثال یکی دو مورد را عرض میکنم....
نخست اینکه خیام در رباعی هایش در مصرع اول با یک استدلال کار خویش را آغاز میکند و در آخر نتیجه ای عقلانی میگرد...
این مسئله را در اشعار شما بنده به خوبی لمس کرده ام... و این نشان درک شما از ذات شعر است که باعث شده چشمه از درون به بیرون راه یابد،درست مانند درک فیتزجرالد از رباعیات خیام که باعث ایجاد یک موج فراگیر نسبت به خیام از ماورای فرهنگ ایرانی شده است...
مسئله ی بعدی،تخیل شاعرانه است،همانطور که رباعی سرایان باید در فضای چهار جمله ای حرفشان را بزنند قوه تخیل بالایی لازم دارند،که در تصویر سازی های بکر نمود پیدا میکند این ویژگی در شعر شما بیش از هر چیز دیگر قدرتمند است و باعث ایجاد یک همزاد پنداری و صحنه سازی های ذهنی میشود..
درود برشما و درود بر قلمتان که هماره خوش چرخیده و مجالی ساخته برای تلمذ از این ذوق ادبی برای این حقیر...
پرحرفی هایم را به بزرگواری ببخشید...
درپناه حضرت حق