خورشید

امشب که می درخشد ماهست چون تو رویش
مهری ندارد این ماه بیرون درآ بگویش
چون تو برون بیایی ماه از مهی بیفتد
خورشید من کنون آ تا بشکند سبویش
در برکه های هر شب امید می نشانم
تا چند خیره ماند مردی به جست و جویش
برگ برندهُ تو پنهانیست و نازت
کم کن که می نسازم با ماه و رنگ و بویش
با رودکی بگو هان شاه تو سر به چاهست
یادی نمی کند کس از مولیان و جویش