آغوش باد

به نام حق/
سلام و عرض ارادت خدمت حضرتعالی بانو نرگس فتحی زاده(موژان)...
کماکان،چارپاره های ساده تان حرف های زیادی میزنند و قابل ستایشند،لکن زیاده روی در هرچیز مضرات دارد...
سادگی خیلی خوب است،خیلی از شاعران زبان ساده بلد نیستند اما بیش از حد عادی و عاری از ترکیبات محرک شعر را تبدیل به متنی شبیه به روزنامه میکند...
عناصر زیادی در یک شعر دخیلند فقط آهنگ شعر نیست که ما با ت تن و تقطیع حلش کنیم...جزئیات خیلی دارد...
یکی از همین جزئیات،زبان شعر است...
زبان بنده یا فارسیست یا افغانی!
حالت میانه که دیگر نداریم...
یا معیار حرف میزنم یا کهن... بازهم میانگین و معدل نداریم...
تا حالا آدممی دیده اید که در یک جمله نصف کلماتش را کهن بردارد نصفش را معیار؟
پس از هم گسیختگی در زبان شعری مطلوب نیست،حال انکه شفیعی کدکنی میگویید اگر کلمات کهنی در شعر استفاده شوند که خوش بنشینند رستاخیز کلمات ساخته اند،اما بنده گمان نمیکنم با استفاده از افعال کهن و مخفف سازی های مکرر رستاخیزی پدید آید...
مثلا: چسباندن \"ب\" به اول بن ماضی شیوه ی فعل سازی قدیمیست اما شما به وفور استفاده میکنید...که این چهره ی شعر را مخدوش میکند...

اما جزئی تر که بنگریم،بعضی واژه ها مناسب نیستند،به عنوان مثال\" ریا\" در بند اول جایگاه مناسبی ندارد،و برای پر کردن وزن آمده...
پیشنهاد بنده جایگزین کردن واژه ی \"ادا\" است...
.....
ادات تشبیه چندین موردند اینکه شما فقط از چون استفاده میکنید،کلیشه ی زبانی می سازد و از هم گسیختی زبان را هم همانطور که گفتم به دنبال دارد...
مورد بعدی که جالب توجه است،آرایه های ادبی هستند،یک شعر با مملو از این ها باشد اما فقط تشبیه و استعاره به کار برن از شعر فقط آهنگی به جا میگذارد..
قسمت یعدی اینکه شاعر در شعر باید خودش را جا بگذارد و به قولی من من نکند،اگر میکند افراط در این کار را کنار بگذارد،اما این شعر بقولی خود بینانه و من محور! است و توصیف مورد نیاز خواننده را در اختیارش نمیگذارد...
دیگر از خودستایی های شاعرانه که بگذریم...عرض کنم که بند سوم شعر کمی ارتباط معنایی کل شعر را زیر سوال برده و شاید نیاز به بازبینی داشته باشد..
...
درپایان نیاز است ویژگی های مثبت این شعر را هم برشمرم که بی انصاف خوانده نشوم...
احساساتی غنی،پشت جوششی سرشار درشاعری با دامنه ی لغات کم!
شعر زیاد بخوانید...
استعداد شما ستودنیست
درپناه حق