گفتم که خودم را به دیارت برسانم

سلام و عرض ادب جناب نصر اللهی عزیز
شعر زیبایی بود و از خواندنش لذت بردم.
ابتکار قلمتان ستودنی ست و همین طور روانی طبعتان
احسنت

شاگردی کوچک هستم که در حد وسع عرایضم را سیاهه می کنم.چون شعرتان واقعاً ارزش وقت گذاشتن و بررسی را دارد:

اولین موضوعی که توجه ام را جلب کرد انتخاب قافیه ها بود که به حوی زیرکانه از خطر ایطا رسته اند.
حالا نمی دانم این زیرکی نا خودآگاه بوده یا دانسته اما در هر صورت قافیه ها را صحیح انتخاب نموده اید.
یکی از جاهایی که خطر ابتلا به این عیب وجود دارد،زمانی ست که قافیه ها را از افعال انتخاب می کنیم.
مثلاً :
رساند و دواند را نمی توان مقفا در نظر گرفت.چون دو بن مضارع و ناگذر "رس"و"دو" به حروف گذرا ساز " آند " اضافه شده اند و بن ماضی جدید و گذرا ساخته اند.

***************************
گفتم که خودم را به دیارت برسانم
اما چه کنم نیست توانی که توانم
شروعی مناسب
تکرار واژه ی توان در دو معنی مجزا و دو ساختار متمایز(یکی فعل و دیگری اسم) بیت را زیبا کرده است.

شب بود و غم بی کسی و آتش هجران
در آتش هجران تو من سوخته جانم

از تصویر سازی مصرع اول و ترکیباتی که به واو عطف به هم زنجیر کرده بودید لذت بردم، اما...
تکرار آتش هجران در مصرع دوم کمی کلیشه ای است که به نظرم به زیبایی بیت لطمه می زند.

از خانه ی عشق تو به ویرانه رسیدم
بگذار که در گوشه ی ویرانه بمانم
پارادوکس زیباییست.

در ساحل غمهای تو فانوس چرا نیست؟
تا قایق طوفان زده را سوی تو رانم

بیتی بسیار زیبا.
مراعات نظیر بین لغات فانوس و طوفان و قایق و ساحل !
فقط به نظرم به جچای قایق کشتی می نوشتید بهتر بود.
معمولاً کشتی ها طوفان زده می شوند تا قایق ها !!

یارب تو بگو حکمت این وصل و جدایی
چون خویش دلیل بد تقدیر ندانم
این بیت هم زیباست اما نه به استحکام ابیات پیشین.
در ضمن "را"ی مفعولی در مصرع اول حذف شده است که حتی الامکان باید اتفاق نیافتد ،چون به ساختار جمله بندی خدشه وارد می شود.

از آنکه دلش گشت چنان سنگ بپرسید
تا کی ز غمش اشک به رخسار نشانم؟

هر شب غزلی تازه ز غمهای تو دارم
تا صبح ابد باید از این غصه بخوانم

دیوانه منم از نگه کوچه و بازار
انکار چرا،چونکه خوداین نکته بدانم

احسنت
بی نقص بودند و فقط لذت بردم

از لطف عذابی که رسید از برِ یاران
دیوانه ترین شاعر و مجنون زمانم
حس ختامی عالی و در خور این غزل زیبا

در پایان فقط عرض کنم اگر این ابتکار قلم را در زبان معیار هم به خرج دهید مطمئنم زیبایی ها می آفریند.
هرچند که با زبان کهن نیز بسیار زیبا می سرایید.
البته به نظرم اصلا انتخاب زبان ایرادی ندارد.......رسالت هنر ابتکار و عدم ایستایی در تعابیر از پیش ساخته است،که شما به آن رسیده اید

پرگویی هایم را ببخشید

در پناه حضرت دوست.