چشم زَخم تو

درود گرامی
دلنوشته زیباست

آخر همه افسانه این خاک
از خاک بودیم- شدیم برخاک

درود بر سید بزرگوار جناب سلیمانی گرامی
قلمتان همچنان توانا
پایدار باشید و بمانید

درود...عالی بودافسانه ام شدی ،ماه شبم شدی
در بی کران غم ، شمع رَهَم شدی
خواهد که قلب من سوی تو پر کشد
پروانه ای شود ، آتش به جان کشد
بی فکر و ذکر تو ، بالم نمی پرد
شاید که قلب من بی تو نمی تپد
حِسَت کنم همی ، بی این حواس پنج
من می کِشم همی ،در دوری تو رنج
در رسم عاشقان ، لیلی من تویی
لیلی کم سخن,شیرین بیان تویی
مَدهوش مستیم ،در شوق دیدنت
مَردود هستیم، وقت رسیدنت
افسون شدم هنوز با چَشمِ زَخم تو
آتش کشد به جان آن چشم سرد تو
آنگه که می رسی شاید نِگَه کنی
بر قلب خسته ام شاید نظر کنی
قلبم نمی زند وقتی نبینمت
نبضم نمی زند بی شوق دیدنت
پس کوش،بیا بین تو دل خسته من را
بعدش تو به آتش بکش این خرمن غم را
شاید دِگران هیچ ندانند چه حالم
افسون شو و مرحم بکش این عالم غم را

سلام و غرض ادب بزرگوار
سروده ی زیبا و موزونی ست.
احسنت

اما کاش در قوافی و انتخاب قالب اگر متمرکز تر بودید،بهتر بود.
در ضمن مرهم اگر به معنای دوای زخم باشد،با "ه" نوشته می شود.
پیروز باشید

سلام بزرگوار
بسیار هم عالی
در قوافی دقت بفرمایید
شب با ره
من تویی
بیان تویی
و ....
ابیات اخر هم از وزن خارج شده گویا برای شعری دیگر بوده که به انتهای شعر افزودید.
سرافراز باشیدد

درود
قلمتان نویسا

سلام و درود حضور سید جلیل القدر
بسیار زیبا سروده اید
موفق و پیروز باشید

درود و سلام بر شما احسنت طیب الله همیشه به روز و بهروز و
پیروز باشی

.


درود ها