چهار پاره مشترک

به نام حق

سلام خدمت دوستان عزیز و بزرگوارم به خصوص استاد احمدی زاده عزیز که قدردان زحماتشان هستم.

سپاس گزارم از سینای عزیز که به قولی مارا هم بکسل کرد و آورد تا اینجا.
اینگونه شعر های مشترک جدای از ایجاد یک اثر ادبی بهانه ایست برای قوت بخشیدن به رفاقت ها.
بسیار تجربه ی شیرینی بود هم در غزل قبل و هم در این شعر.
این حقیر بسیار آموختم از سینای بزرگوار،مهربانیش را ارج مینهم.
از زیاده گویی پرهیز میکنم.

درپناه حق

سلام و عرض ادب به محضر تمام دوستان عزیزم و اساتید نازنینم

ممنون که این همه محبت و مهربانی را در قلوب پاکتان می پرورانید.
از جناب رمضانی بی نهایت سپاسگزارم،که دوستی لایق و مهربان هستند.

از استاد احمدی زاده هم ممنونم که از اتفاقات بدیع چون شعر مشترک و بداهه سرایی همیشه حمایت می کنند.
شعر مشترک می تواند یکی از زیباترین اتفاقات در سیر ادبی هر شخص باشد.
چون دو نفر می گردند و می گردند و احساسات مشترکشان را پیدا می کنند.سپس آنها را با به صورت دانه های تسبیح کنار هم می چینند............همین کشف احساسات مشترک و پیوند آنها لذتی وصف ناپذیر دارد.

امید که دل همه ی انسانها به هم نزدیک شود.
+
ببخشید که دیر در صفحه ی شعر حضور یافتم.
پیروز و سربلند باشید
ارادتمندم