مهمان

رها کن گیسوانت را بیا این‌جا کمی نزدیک
که در تو ‌‌می‌شود پیدا، همه این حسی پنهانم
بغل گیر یک کمی محکم، کمی محکم تروسخت‌تر
که تا فردا طلوع صبح شاید جوری مهمانم
ببوسم گر تو می‌خواهی! عذاب‌اش را بمان بامن
که من طعم محبت را زچشمان تو می‌خوانم
به موهایت بیازارم عذابم کن ولی اکنون
مرا بی‌خود رها کن عشق را مستانه می‌خوانم
تو در من می‌شوی پیدا و من بی‌توهمه نابود
ولی قول است پای عشق تو مردانه می‌مانم.!