اعتراف

من از ایراد کسی رنجیده نمیشم، حتی اگه از روی بغض باشه.
اما در مورد تخلص.برخی هنرمندان متعلق به همه جهانیان هستند ، چون نگاهشون جهانی بوده.همانطور که مولوی یک شخصیت جهانی است.حال اینکه عده ای وطن پرستی افراطی به خرج میدن و پارسی را انقدر غلیظ مینویسند که خود فردوسی هم ننوشته، به دیدگاه بسته خودشون برمیگرده.خب شما که در شعر 200سال پیش مانده اید و اصرار هم بر این ماندن دارید، نباید هم با حقایق امروز مانوس باشید.

یادگار جنگ در بدن شما ، چه ربطی به این قضیه داشت را، من نمیفهمم، رزمنده قدیمی.حداقل کاش شعرت ، رنگ و بوی جنگیدنت را داشت.کاش همین رزمنده بودنت را با یه شعر میگفتی، جای اینکه اینطوری پرتابش کنی، توی صورت من.

به این میگن:نرمش قهرمانانه

درود بر شما و تشکر
بله باید خواند به تکرار و من هر چه بیشتر میخوانم ، بیشتر به نادانی خویش پی میبرم و این هم خود لذتی است.