هفت سرواد بهارانه

درود دوستان ارجمند!

هر هفت بهارانه‌ی پست جاری، بداهه هستند که البته بعدها با اندکی ویرایش در کتاب‌های (آوای احساس) و (دل‌گویه‌های بانوی احساس) ثبت شدند.
ذیلا دو نمونه از غزل ویرایش شده‌ی پست جاری و یک نمونه از ویرایش مربوط به دومین شعر را می‌آورم:
🍃🌸🍃🌸🍃

سر زد بهاران از گل و، گلشن بِنِویس!
با شورشِ جان از، تبِ سوسن بِنِویس!

با شبنمِ مهر و، وفا، از عاطفه‌ها؛
وز رویشِ نبضِ دلِ بی‌فن بِنِویس!

مدهوش شو، با بوی نابِ باغِ صفا؛
از عطرِ سبزِ سبزه‌ها، اصلا بِنِویس!

نیلوفرِ احساس را، تا مِهر رسان؛
از بارشِ ابر و، زِ باریدن بِنِویس!

بو کن، هوای پُر زِ عطرِ لاله وُ از:
دشت و، دمن؛ سروِ چمن، حتما بِنِویس!

احساس کن، نبضِ مرا، با حسّ دلت؛
آتش شدم؛ از آتشِ گلخن بِنِویس!

زهرا حکیمی بافقی (الف-احساس)
وزن:
مستفعلن مستفعلن مستفعل فع

🍃🌸🍃🌸🍃

گردیده بهار از، گل و گلشن بِنِویس!
با شبنمِ مِهر از، تبِ سوسن بِنِویس!

احساس کن عطرِ نفسِ عاطفه را؛
از بوی خوشِ عاطفه حتما بِنِویس!

مستانه کن آن، نرگسِ چشمانِ دل و،
عاشق شو وُ با، عشقِ دل از، من بِنِویس!

یک لحظه بگیر این، تپشِ نبضِ مرا؛
آتش شدم از، آتشِ گلخن بِنِویس!

در شورِ دلم، می‌تپد امواجِ وفا؛
حس کن تو مرا؛ از دلم اصلا بِنِویس!

دیوانِ دلم را، ورقی زن، زِ صفا؛
از حسّ درونِ دلِ این زن بِنِویس!

با واژه‌ی احساس، بِدم شور به شعر!
یک شعرِ روان، با قلمِ فن بِنِویس!

هرگز، ننویس از، غم و از، دردِ فراق؛
از بسترِ وصلِ دلِ دو... تن بِنِویس!

زهرا حکیمی بافقی، غزل ۱۴۲، کتاب آوای احساس
وزن:
مستفعل مستفعل مستفعل فع

🍃🌸🍃🌸🍃

گفتی: رها کن شعر غم؛ از من بِگو!
از بارشِ گُل، در دلِ گلشن بِگو!
حسّ دلم را با دلت مالک شدی؛
حالا تو از من _نوگل سوسن_ بِگو!
زهرا حکیمی بافقی (الف-احساس)

🍃🌸🍃🌸🍃

روزگارانتان شاد!
آوای دلتان سبزتر از نوبهاران باد!