دریایی‌ها

درود بر اهالی ناب
در صفحه استاد اسدزاد هستم که می خواهم چند خط
خط خطی کنم
مرگ مولف و ضمیر متصل در شعر
آنچه جای اسم می نشیند ضمیر است حال اگر منفصل باشد یا متصل
زورقم
استتارم
خلیجم
خام امواجت
سکانش
نارامت
نهنگم
اینها را که می بینید همه ضمیرهای متصلی بود که در شعر امده بود ضمیر جای اسم
حال اگر بخواهیم جای این ضمایر اسمی بگذاریم
مرگ مولف این شعر چه اسم هایی را انتخاب می کند
به نظر من همه اینها بر می گردد به ناخودآگاه شاعر
بر می گردیم به چیستی ناخودآگاه
پس ناخودآگاه دانشی ساختار یافته چون زبان است
دانشی که نمی داند بلکه عمل یا تولید می کند صورت بندی های ناخود آگاه را
من در گفتمان محلی است که سوژه بعنوان فرد گوینده در انجا ظاهر می شود
شکسته زورقم را
اینجا با قاعده ای روبرو هستیم با قاعده ارتباط و ناخوداگاه بعنوان گفتمان
که ماهیت سوژه را مشخص می کند
اگر سوژه ناپدید شود تنها در گفتمان واز طریق گفتمان ظاهر میشود فرو بلعید گردابت اینجا ضمیر نقش خود را عوض می کند تا بتواند راه نهایی گفتمان را مشخص کند
چه عریان استتارم کرده ای
نتیجه اصلی همان است که شاعر در پایان به ان اشاره کرده است یعنی دال موضوعی را برای یک دال دیگر بازنمایی می کند .این محو شدگی سوژه نتیجه ارتباط سوژه با گفتمان خودش است
پس باید به خاستگاه گفتمان
و محلی که این گفتمان با انعکاس یافتن در انجا ساخته می شود اشاره کرد
به عبارت دیگر ارتباط میان دیگری بزرگ و من را در بیان گفتمان خود می آزماید
اینجا سخن را کوتاه می کنم وبقیه تحلیل را به دوستان و استادان شعرناب می سپارم
اگر نقصانی بود مارا ببخشید
چون حقیر مدام در حال یادگیری هستم و خواهم بود
محمد رضا آزادبخت

درود
بر این سرود که شروع در ادبیّتی قابل قبو ل در دو تشبیه مرتبط و تنیده در هم و مصوّر که کار خود بخوبی می کرد در تبادر معنی و تصویر به ذهن و تجانس بجای واژه های زورق و گرداب وبلعیدن و شکسته که ارکان این تبادر ذهنی را فراهم می کردند و این عناصر بلعیدن و شکسته و فروبردن و جه شبه هایی که ذکر وحضورشون در شعر ادبییت وتصویر گری را
رو نق وافزونی بخشیده وچون شاخه های در هم باغ گردن در آغوش همکشیده به لطف و بند بعد ایهام "عریان " معرکه معنی بود و " عریان و استتار " در معنی پارادکسی بخوبی در جای خود نشسته

و بار معنی تمام ومستقلی را رقم زده در آراستگی زلف زر اندود
این سرود ببار بلند رفته و نا گفته نماند که " بلعیدن در این هم مزید بود بر حسن این عبارت که خود استعاره درست کرده به تشخیص واین همه شاعرانگیست و جای احسنت و دستمریزاد دارد و این گفتار اغراق و نعریف و تمجید بی پایه نیست بلکه این از سر ادای دین به این سرایش بلند مرتبه است و لاغیر

و علاوه کنایتی که در ورای کار موجود می تواند بود
در ضریب نیکویی نشان عالی بر پیشانی این کار خواهد زد
و شروع در اوج را رقم زده چون ورودی باغی که چقدر گلبوته ها بر آمده به پیش باز نگاه از نقشهای نگارین با معنا
و این یعنی شعر یعنی احساس بلند و ارجمند وپیام از همه برتر که بربار بلند نشسته از ریشه و ساقه و بار و برگ در باغبانی اندیشه های ارزشمند و در خور تحسین ، همین
و
و

درود
بر این سرود که شروع در ادبیّتی قابل قبو ل در دو تشبیه مرتبط

و تنیده در هم و مصوّر که کار خود بخوبی می کرد در تبادر

معنی و تصویر به ذهن و تجانس بجای واژه های زورق و گرداب

وبلعیدن و شکسته که ارکان این تبادر ذهنی را فراهم می کردند و

این عناصر بلعیدن و شکسته و فروبردن و جه شبه هایی که ذکر

وحضورشون در شعر ادبییت وتصویر گری را

رو نق وافزونی بخشیده وچون شاخه های در هم باغ گردن در

آغوش همکشیده به لطف و بند بعد ایهام "عریان " معرکه معنی

بود و " عریان و استتار " در معنی پارادکسی بخوبی در جای خود نشسته
و بار معنی تمام ومستقلی را رقم زده در آراستگی زلف زر اندود

این سرود ببار بلند رفته و نا گفته نماند که " بلعیدن در این هم

مزید بود بر حسن این عبارت که خود استعاره درست کرده به


تشخیص واین همه شاعرانگیست و جای احسنت و دستمریزاد

دارد و این گفتار اغراق و نعریف و تمجید بی پایه نیست بلکه این

از سر ادای دین به این سرایش بلند مرتبه است و لاغیر

و علاوه کنایتی که در ورای کار موجود می تواند بود

در ضریب نیکویی نشان عالی بر پیشانی این کار خواهد زد

و شروع در اوج را رقم زده چون ورودی باغی که چقدر گلبوته ها

بر آمده به پیش باز نگاه از نقشهای نگارین با معنا

و این یعنی شعر یعنی احساس بلند و ارجمند وپیام از همه برتر

که بربار بلند نشسته از ریشه و ساقه و بار و برگ در باغبانی

اندیشه های ارزشمند و در خور تحسین ، همین

درود

بر این سرود که شروع در ادبیّتی قابل قبو ل در دو تشبیه مرتبط

و تنیده در هم و مصوّر که کار خود بخوبی می کرد در تبادر

معنی و تصویر به ذهن و تجانس بجای واژه های زورق و گرداب

وبلعیدن و شکسته که ارکان این تبادر ذهنی را فراهم می کردند و

این عناصر بلعیدن و شکسته و فروبردن و جه شبه هایی که ذکر

وحضورشون در شعر ادبییت وتصویر گری را

رو نق وافزونی بخشیده وچون شاخه های در هم باغ گردن در

آغوش همکشیده به لطف و بند بعد ایهام "عریان " معرکه معنی

بود و " عریان و استتار " در معنی پارادکسی بخوبی در جای خود نشسته

و بار معنی تمام ومستقلی را رقم زده در آراستگی زلف زر اندود

این سرود ببار بلند رفته و نا گفته نماند که " بلعیدن "در این هم

مزید بود بر حسن این عبارت که خود استعاره درست کرده به


تشخیص واین همه شاعرانگیست و جای احسنت و دستمریزاد

دارد و این گفتار اغراق و نعریف و تمجید بی پایه نیست بلکه این

از سر ادای دین به این سرایش بلند مرتبه است و لاغیر

و علاوه کنایتی که در ورای کار موجود می تواند بود

در ضریب نیکویی نشان عالی بر پیشانی این کار خواهد زد

و شروع در اوج را رقم زده چون ورودی باغی که چقدر گلبوته ها

بر آمده به پیش باز نگاه از نقشهای نگارین با معنا

و این یعنی شعر یعنی احساس بلند و ارجمند وپیام از همه برتر

که بربار بلند نشسته از ریشه و ساقه و بار و برگ در باغبانی

اندیشه های ارزشمند و در خور تحسین ، همین