سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 22 دی 1403
  • تشكيل شوراي انقلاب به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1357 هـ ش
12 رجب 1446
    Saturday 11 Jan 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      گرچه باغ من از درخت تهی ست در سرم فکر کاشتن دارم شعر را، عشق را، مکاشفه را همه را از نداشتن دارم...یاسر قنبرلو

      شنبه ۲۲ دی

      زیرتیغ

      شعری از

      امیرموسویان

      از دفتر شعر 1390 نوع شعر

      ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۲ بهمن ۱۳۹۰ ۰۲:۰۶ شماره ثبت ۵۳۵۳
        بازدید : ۱۳۱۱   |    نظرات : ۱۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      آخرین اشعار ناب امیرموسویان

                 به یاد گُل گون کَفَنان انقلاب 57 

      ـــــــــــــــ  اهوازـ 5 مرداد1356 ــــــــــــــــــــ

      شبی در خود به سفر بود

                         قصه ها گفت

                                   دردها بشنید.

      شبی تا بدانجا که خورشید گیسوی نقره فام خویش بگشود

      در کوچه های سکوت فریاد بر کشید:

      " پرنده را باید پروازی باشد

                            و پرواز را پروازگاهی ".

      هیچ کس در نگشود

                         و حتی من

      که پای در بند دو چشمانی کبود بودم.

      شبی تا به سحردر خود به سفر بود

                                    قصه ها گفت

                                    دردها بشنید.

      شبی تا بدان جا که زخم بر تن شب می گریست

      در کوچه های سکوت فریاد برکشید:

      " قطره باید با  قطره درآمیزد

                    نه اندر خاک مدفون "

       چکمه پوشی فریاد برکشید:

                  "سیل نیز سد نمی شکند".

      هیچ کس فریادش را پاسخی نبود.

                                     و حتی من،

      که پای دربند دو چشمانی  کبود بودم.

      تن از سکوت غم بار کوچه بر کشید ....

      شب به سحر سپرد

                      و تن به آتش.

      آسمان هم چنان مه آلود.

                   کوچه ها در سکوت.

                                سایه ها در هراس.

      و من نیز همچنان

      پای در بند دو چشمانی  کبود بودم.

      ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

      در آن روز سرایش شعر این تصویر برایم ایجاد شده بود: که رژیم شاه برای اشتباه نشان دادن ذهنیت یک انقلابی که بداند مردم او را با خود و از نمی دانند و می ترسند. او را شبانه  به خیابان می برند تا باچشم خود ببیند. آن ها مردم هراسی  را نشانه رفتند. اما نمی دانستند که مردم سخت منتظر فرصت بودند و در سکوتِ فعال می زیستند.روح همه ی شهیدان انقلاب 57 شاد.

       

      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      امارفا - آمارگیر رایگان سایت
      2
      در حال بارگذاری