تقدیم به شهدای آتش نشان وخانواده های داغدیده آنها
دلـُم ای دل بوین اِی عاشقونه
شرار شعله های بی امونه
به زیر تلی ازخاکستر سرخ
تن آلاله ی آتش نشونه
*
دلـُم ای دل، دل آتشنشونـُم
بوین آتش گرفته خانمونـُم
به زیر تلی از آتش،گرفتار
شده آتش نشانان جوونـُم
*
دلم ای دل، دل بی تش کبابـُم
خرابُم مو،خرابِ بی حسابـُم
ز مرگ اِی همه آتشنشونِه
که وینی اینچنین در التهابـُم
*
زمرگ لاله های بس جوونِه
که بی تاب ای دل بی خانمونِه
خدایا حشر با خیل شهیدان
بهای اِی همه آتشنشونِه
*
مسوز آتش، مسوز آلاله ی مو
مسوزون برگ برگ لاله ی مو
دلت سِی اِی دل بـِریُون بسوزه*
بـِوین جاری زمژگون ژاله ی مو
*
مسوز آتش ،مسوزون تِه جوونـُم
مزن آتش به مغز استخونـُم
میون شعله ها پروانه ای بی
که پَر اِی زَی به دور شمع جونـُم **
*
مسوز آتش ،مسوزون برگ بیدُم
که از دنیای دون خیری ندیدُم
عصای دستِمِه اون شاخه ی گل
به آب دیده گونِش پروریدُم
* « دل توبرای این دل کباب شده (بریان) بسوزد»
** « میان شعله ها پروانه ای بود که به دورشمع جان من پرمی زد»
درودبرادرخوبم
زیبا قلم زدید