با اجازه یاران گرامی :
بار دیگر به مناسبت تولد دوست و استاد بزرگوارم
جناب فکری عزیز
وضمن قدردانی و تشکر از زحمات و تلاش شبانه روزی این قافله سالار شعر ناب این سروده تقدیم میشود !!!
باشد مقبول افتد ...
.......................................................
من اینجایم
کنار مردم ِ خوب و فداکارم
درون چادر ِ مردی ز هفت لنگم
کنار تخت جمشیدم
درون فین کاشانم
کنار میر ِ چخماقم
کنار رود ِ کارونم
فراز آبشار شوشتر یا تاق ِ بستانم
لب زاینده رود خشگ و بی آبم
کنار حافظ شیرازی و شاهچراغ ُ
برج میلادم ...
و یا ماهان ِ کرمانم
کنار مردم سالار ِ ایرانم ...
و تو :
لندن و یا پاریس و میلانی
ز ما دوری ، غریبی ، اما
رو به ایرانی ...
میان ما ، چه کشور ها چه دریا ها
چه کوه ها وُ چه جنگل ها
وَ دور از هم ، چه فرسنگ ها
وَ تو افسرده و دلتنگ
از این دنیای رنگارنگ ...
تو با این کار ِ کارستان
تو با این " شعر ناب ِ" ناب ِ چون بستان
و ماهم با گل واحساس
با تو همنشین گشتیم
کجا ؟ کی می توانستم
که با یک شاخه ی گل
شعر ِ یاران را بیارایم ؟
و یا با شعر خود ، با تو
و با یاران ِ همچون تو
ندیده ، آشنا گردم ...
عزیز من :
من و تو
در کلاس ِ درس ِ " شعر ناب "
مشق ِ عاشقی کردیم
و با احساس ِ ناب ِ شاعرانه
چه مغرورانه با هم
دوستانی بی ریا گشتیم ...
به هم ، آری
چه گلهای قشنگی ، هدیه ها دادیم ...
سپاس و آفرینت باد
ای غریب ِ آشنا با ما
که جمع دوستان را ، گـرد ِ هم آورده
با هم آشنا کردی ...
پذیرا باش
رفیق بی ریای من
سپاسم را ، درودم را
به یک لبخندی از :
عمق ِ وجود خسته ی
این شاعر ِ گمنام ِ دلواپس
از این یک ، از هزاران ، دوستداران ِ وفادارت ...
پذیرا باش عزیز من ...
خدا قوّت رفیق من ...
خدا قوت ...
............................................................
اصفهان - منصور شاهنگیان