قصه زمان

سلام
در بخش قالب شعر ، نوشته ای نیمایی.
نیمایی ، قالبی است که با قوانین شعر عروضی سنجیده میشود.
درشعر نیمایی ، ارکان تشکیل دهنده مصراع ، همان ارکان تشکیل دهنده غزل و قصیده و مثنوی و .... هستند.
یعنی ، فاعلاتن و فاعلن و مفاعیلن و مستفعلن و فعلاتن و مفعولن و فعولن و الی آخر . با این تفاوت که در قوالب قدیمی شاعر اجبار داشت که اگر در مصراع اول ، چهار رکن می آورد تا انتها بر همین منوال پیش برود و در قافیه بندی هم که طبق اصول قالب مورد استفاده.
مثلا اگر مصراع اول را : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن می سرود ، اجبار داشت که تا انتها در همین بحر رمل مثمن محذوف پیش برود
اما نیما این نظم سنتی را بهم ریخت
و گفت شاعر میتواند در مصراع اول بسراید :
فاعلاتن
در مصراع دوم :
فاعلاتن فاعلاتن
در مصراع سوم :
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
و الی آخر
اما نمیتوانست اگر با فاعلاتن که از زحافات بحر رمل است شروع کرده مصراعی را در وزن فعولن که بحر متقارب است بسراید.
در قافیه بندی هم هرجا لازم میدید ، از قافیه استفاده مبکرد
خود نیما میسراید :

مي تراود مهتاب
مي درخشد شب تاب
نيست يك دم شكند خواب به چشم كس و ليك
غم اين خفته ي چند
خواب در چشم ترم مي شكند
نگران با من استاده سحر
صبح مي خواهد از من
كز مبارك دم او آورم اين قوم به جان باخته را
بلكه خبر
در جگر ليكن خاري
از ره اين سفرم مي شكند
نازك آراي تن ساق گلي
كه به جانش كشتم
و به جان دادمش آب
اي دريغا به برم مي شكند
دست ها مي سايم
تا دري بگشايم
بر عبث مي پايم
كه به در كس آيد
در و ديوار به هم ريخته شان
بر سرم مي شكند
مي تراود مهتاب
مي درخشد شب تاب
مانده پاي آبله از راه دراز
بر دم دهكده مردي تنها
كوله بارش بر دوش
دست او بر در،مي گويد با خود:
غم اين خفته ي چند
خواب در چشم ترم مي شكند.

و این است قالب نیمایی .....

شرمنده که زیاده سخن گفتم
موفق باشی و شاعر .