دزدی...

آفرین بانو گودرزی عزیز!
احسنت به جسارتت که اولین شعر کلاسیک خودت رو به بوته ی نقد گذاشتی!
مفهوم شعرت عالی... عالی عزیزم!
با تلمیحی ناب!
قلمت در سرایش انگاره هایت روان باد!

ازونجایی که نقد توسط شما ازاد اعلام شده البته این ها نظر شخصی من هست و نقد ان چنان دقیقی نیست چون خود من از همه بیشتر نیاز به نقد شدن دارم ولی چندتا نظر دارم :
نظر اول :من فکر میکنم اگر قرار هست ما با لحن نوشتاری و ادبی شعر بگیم پس نباید از محاوره توش به کار ببریم مثلا "دزدیدی" یجور محاوره هست که اگر "دزدیده ای" بشه جالب تره و وزن هم روون تر میشه
نظر دوم : "قهار" دارای تشدید هست ولی "فرار" و "انتظار" نه ، من فکر میکنم تو کشور تاجیکستان قافیه گرفتن این کلمات عیبی نداره و لی خب تو ایران بنظر هنوز جا نیفتاده پس بهتره ما هم از یک کلمه بدون تشدید استفاده کنیم به جای "قهار" یا دو قافیه دیگه دارای تشدید بشن.
نظر سوم : برخی فعل های به کار رفته توسط شما خیلی قدیمی هست ، شعر زبان جاری و زنده هر عصر هست پس ما باید جوری شعر بگیم که حرف میزنیم ، اگر نثر های قدیمی رو بخونید قطعا متوجه میشید ، مثلا مصرع آخر که میگید " بیش از این نداشتم من از تو انتظار" خب یعنی همین جملرو بخواید بیان کنید یا بنویسید واقعا اینجوری میگید؟ قطعا میگید "بیشتر ازین از تو انتظار نداشتم " درسته این جمله وزن نداره اما به زبان عصر ما نزدیکه ، پس ما باید سعی کنیم با همین زبان فعلی و ادبیات معاصر خودمون شعر بگیم نه زبانی که ساختار فعلی و فاعلی قدیمی داره
و مجموع سه نظر من چنین چیزی رو در نظر داشتم ، سپاس 
چرا قلب مرا دزدیده ای،اِی دزد قهّار ؟
کجا رفتی؟ فراری گشته ای روباه مکَّار؟