اهدا

               (((((((((((((((اهدا)))))))))))))
به تو گفتم
بایست!
گفتم
اینجا
.سبز های خبر چین
خطوط قرمزشان
عجیب بدخیمست.
و ناگهان
حیوانی
چهار نعل
 تلنگرت میزند
به کنار جدول.
انجا
گرسنه ای اویزان هی سرک میکشد
که:
جیگر چند؟
یا رو سفیدی
چشم بر دست گرفته در کف
و میکوبد بر فرق زمین
که مطب عیسی کجاست؟
شاید هم.
قلبی که نقطه چین میطپد
با دعایی
جهت گشایش ائورت فرزند
 و سرخی زغال پدر.
...
ما که نفهمیدیم .که کی؟
به چشم زمان میل کشید
و قلب لیلی را شکست

و جیگر موسی راکباب کرد بی مجوز.
اما :
دیدیم
 که بخشیدی.
همه چیز را بخشیدی.
و من هنوزمبهوتم.
که چرا عینکم
جای نمیشود در صندوق صدقات ملت.
و
بند شلوارم که شل شده را
از دیوار مهربانی کدام خانه ی شهر بر دارم.
 
راستی
بهت گفتم بایست.
اینجا
جهان هم سوم است
و تو همیشه دوست داشتی که
اول باشی
.
.
.
گفتم یا نگفتم
گفتم یا نگفتم
گفتم یا نگفتم
..............................................