این ها

از حضرت امام محمد باقر - علیه السلام - مروی است که: «نگاهداری عمل، مشکل تر است از انجام دادن آن. عرض کردند که: چگونه است نگاهداری آن؟ فرمودکه: مردی صله به جا می آورد و از برای خدا انفاق می کند و به غیر از خدا احدی رامنظور ندارد پس ثواب پنهانی آن عمل از برای او ثبت می شود و بعد از آن در نزدمردمان، آن عمل را ذکر می کند، ثوابی که نوشته شده بود محو می شود. و ثواب عمل آشکارا که کمتر است از پنهانی به جهت او نوشته می شود. و بار دوم که آن عمل را ذکرمی کند آن ثواب نیز محو می شود و ریا در نامه عمل او ثبت می گردد» . (10)

و از حضرت امام جعفر صادق - علیه السلام - مروی است که: «در بیان قول خدای - تعالی - که: «فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعبادة ربه احدا» .

فرمود: مردی عمل خیری می کند که خالص از برای خدا نیست، بلکه غرض او ستایش مردمان است و خواهش دارد که مردم آن را بشنوند. پس این است آنچنان کسی که شرک آورده است در بندگی پروردگار خود پس فرمود: هیچ بنده ای نیست که عمل خیرخود را پنهان کند و روزگاری از آن بگذرد مگر اینکه خدا آن را ظاهر می سازد. و هیچ بنده ای نیست که عمل بد خود را پنهان گرداند و روزگاری از آن بگذرد مگر این که خدا آن را آشکار می کند» . (11)

و فرمود: «چه می کند یکی از شما که عمل خوب از برای خود ظاهر می سازد و فعل خود را پنهان می کند اما به باطن خود رجوع نمی کند تا بداند که چنین نیست» . (12)

و فرمود: «هر که عمل اندکی از برای خدا بکند، خدا آن را بیش از آنچه کرده ظاهرمی سازد. و هر که عمل بسیار از برای ریا و مردمان کند و در آن بدن خود را به تعب اندازد و شبها به بیداری به روز آورد خدا نمی گذارد مگر اینکه اندک نماید در نزدهر که بر آن مطلع می گردد» . (13)
منبع:پایگاه اطلاع رسانی حوزه